saya sayangkan awak

by diana24

awak, saya sayang sangat kat awak. Saya impikan pelbagai impian yang indah-indah belaka dengan awak. Waktu awak cakap awak cintakan saya, saya rasa macam tak caya. Saya rasa saya beruntung sangat sebab awak jatuh cinta dengan saya. Saya terlalu banyak kelemahan jika nak di bandingkan dengan wanita-wanita lain. Ntah la. Walaupun dah berkali-kali awak tegaskan awak memilih saya kerana saya sangat istimewa di mata awak, namun saya tetap rasa kerdil jika nak dibandingkan dengan awak. Mana taknya, awak sangat popular kat tempat awak belajar. Melalui kenalan saya yang belajar satu universiti dengan awak, awak ramai sangat peminat. Awak seorang yang baik dan mudah mesra dengan sesiapa pun. Tak hairanlah kalau awak menjadi pujaan pelajar-pelajar perempuan kat universiti termasuk kat universiti saya sekali. Awak ingat tak masa awak datang kat universiti saya untuk menyertai pertandingan pidato, cukup ramai pelajar-pelajar perempuan dari pelbagai universiti cuba menarik perhatian awak. Tapi saya tengok awak tak cuba mengambil kesempatan pun. Awak Cuma tersenyum bila kawan-kawan awak usik awak. Time tu terserlah lesung pipit awak kat pipi kiri awak. Awak nampak sweet sangat. Selama tiga hari awak kat universiti saya, saya Cuma pandang awak dari jauh je. Nak tegur saya malu. Apa yang paling buat saya makin jatuh cinta dengan awk ialah kemerduan suara awak masa awak melaungkan azan. Sungguh... saya benar-benar jatuh cinta dengan alunan azan yang awak laungkan. Rasa syahdu sangat sampai bergenang air mata saya time tu. Saat tu hati saya mula membisikkan sesuatu. Saya benar-benar dah jatuh cinta dengan awak.

Saya ingat lagi peristiwa yang membuatkan mimpi saya menjadi kenyataan. Awak ingat tak hari terakhir awak kat universiti tempat saya belajar? Lepas solat subuh kat masjid saya cepat-cepat bergegas nak balik asrama saya sebab subuh tu nampak macam nak hujan. Saya tak bawa payung, jadi saya kena cepat-cepat balik bilik. Tapi, belum pun setengah perjalanan saya, hujan turun lebat sangat, siap dengan angin yang kencang, guruh dan kilat lagi. Saya dah tak tentu arah time tu sebab saya takut sangat dengan bunyi guruh. Lagipun saya sedang jalan kat kawasan padang rumput, jadi saya tak dapat berteduh kat mana-mana. Dari jauh saya nampak pondok rehat kat tepi pokok rambutan yang selalu saya lepak time petang. Saya cepatkan langkah saya sebab nk cepat-cepat sampai kat situ. Kalau boleh saya nak berteduh kat situ sampai baju saya kering. Tiba-tiba saya tersepak batu dan jatuh. Lutut dan tapak tangan saya luka sebab terkena batu yang tajam kat tepi padang tu. Saya bangun dan teruskan langkah kat pondok tu. Sampai kat pondok tu saya nangis teresak-esak sebab saya takut bunyi guruh. Lagipun lutut dan tapak tangan saya sakit sangat sebab luka. Bayangkan saya duduk sorang2 kat pondok tu. Dah la cuaca masih gelap. Saya takut sangat-sangat.

Tiba-tiba saya dengar suara orang tegur saya. Bila saya toleh belakang, rupa-rupanya awak. Saya rasa malu sangat time tu. Saya kesat airmata saya cepat-cepat. Dari ekor mata saya, saya nampak awak tersenyum. Dalam hati saya mula terfikir macam-macam. Adakah awak akan anggap saya macam budak-budak sebab nangis? Saya termalu sendiri. Kemudian saya tengok awak seluk poket seluar awak. Awak keluarkan sapu tangan awak dan awak bagi kat saya. Awak suruh saya lap luka saya yang berdarah tu. Tak cukup dengan tu, awak bukak sweater yang awak pakai dan bagi kat saya. Baju saya yang basah menyebabkan bentuk tubuh saya terpamer. Jadi saya cepat-cepat pakai sweater awak. Awak memang seorang yang baik. Saya bersyukur sebab awak ada kt situ waktu tu. Sekurang-kurangnya saya tak rasa takut sangat. Lepas saya dah bersihkan luka saya awak mula sembang dngan saya. Mula-mula awak tanya nama saya, lepas tu latar belakang saya, lepas tu tentang kos yang saya ambil kat universiti dan kemudian kita sembang tentang isu-isu semasa. Dalam diam saya gembira sangat sebab saya tau macam-macam tentang awak. Setiap patah ayat yang awak bagi tau saya seolah-olah melekat dalam kotak fikiran saya. Rupanya, awak anak tunggal tapi awak ada adik beradik tiri. Awak berasal dari pantai timur. Ibu bapa awak dah bercerai dan awak tinggal dengan ibu awak yang bekerja sebagai seorang guru besar di sana. Saya dapat rasakan awak sedih bila awak mula berbicara tentang keluarga awak. Walaupun saya bukan dibesarkan dalam keluarga yang berpecah belah, tapi saya faham perasaan awak. Bila hujan dah berhenti, saya cepat-cepat nak minta diri sebab saya ada hal. Saya serba salah nak bagi balik sweater dan sapu tangan awak.Mana tidaknya, sweater awak dh basah dan saputangan awak dah kotor dengan darah. Bila saya tanya kat awak, awak terus tersenyum. Awak suruh saya guna sweater tu untuk balik dan pulangkan kat awak balik suatu hari nanti. Awak minta nombor telefon saya sebab awak cakap awak nak pastikan saya pulangkan sweater adidas awak yang mahal tu. Saya tersenyum mendengar kata-kata awak.

Selang dua hari lepas kejadian tu saya terima panggilan telefon dari awak. Saya gembira sangat2. Sejak tu kita start saling berhubung. Kalau sehari saya tak dapat mesej dari awak saya rasa gelisah semacam ja. Saya suka dengan perwatakan awak. Awak nampak matang sangat. Perbezaan umur kita Cuma setahun ja. Tapi saya rasa macam 10 tahun sebab awak matang sangat. Mungkin sebab awak anak tunggal. Jadi awak mesti berdikari untuk menjaga umi awak selepas ayah awak tinggalkan umi awak. Lepas sebulan kita kenal, awak bagi tahu saya awak sukakan saya. Terkejut saya. Saya tak sangka awak pun sukakan saya. Saya memang sukakan awak. Tapi saya takut nak terima awak time tu. Saya takutkan risiko kalau saya kehilangan awak sebab saya terlalu sayangkan awak. Lepas awk yakinkan saya, saya terus terima awak. Saya cintakan awak.

Hari-hari yang saya lalui indah sangat dengan adanya awak kat sisi saya. Saya ingat lagi kata-kata awak. Awak cakap awak mahukan anak yang ramai bila kita kahwin nanti. Kemudian saya bagi tau awak yang saya harapkan anak sulung kita adalah lelaki. Saya mahukan anak lelaki sebab saya harap bila awak tak dapat imamkan solat, anak lelaki kita dapat gantikan awak. Saya juga berharap apabila saya mninggal dunia kelak, anak lelaki kita juga yang akan mengimamkan jenazah saya. Awak cakap awak nak letak nama Mustaqeem kat anak lelaki kita. Bila kita bincang2 balik, kita pilih nama Ammar Mustaqeem jika anak kita adalah lelaki dan Amna Az-Zahra jika anak kita perempuan. Awak memang seorang lelaki yang baik dan bertanggungjawab. Awak tak pernah tinggikan suara kat saya sepanjang perhubungan kita. Awak terlalu mengambil berat akan diri saya. Saya gembira sangat sebab awak layan saya macam seorang puteri. Dalam hati saya, saya bertekad nak belajar rajin-rajin dan cari kerja secepat mungkin. Lepas tu saya nak kahwin dengan awak.

Namun, saya Cuma merancang tapi Tuhan yang menentukan. Tiba-tiba awak mula berubah sikap. Awak tak lagi macam dulu. Awak mula mengabaikan saya. Bila saya tanya awak cakap awak sibuk dengan assignment. Kadang2 awak sengaja off handphone awak bila saya kol. Saya buntu dengan perubahan sikap awak. Saya cuba selidik diri saya kalau2 saya ada buat salah. Akhir sekali saya nekad untuk pergi berjumpa awak kat universiti awak. Empat jam perjalanan menaiki bas terasa lambat sangat. Saya sengaja tak bagi tau awak sebab saya nak bagi kejutan kat awak. Sampai kat universiti tempat awak belajar saya terus pergi kat asrama awak. Tapi kawan awak cakap awak dah keluar. Saya tunggu awak kat kafe selama dua jam. Bila saya dah nekad nak balik, saya nampak kereta awak masuk kat perkarangan asrama. Hati saya kembali berbunga. Saya terus menuju ke arah kereta awak.awak....!!!! Alangkah remuknya hati saya bila saya tengok awak bersama wanita lain. Awak terkejut dengan kedatangan saya. Awak langsung tak pandang muka saya. Time tu saya rasa bodoh sangat sebab percayakan awak. Airmata saya mula gugur satu persatu walaupun saya bisikkan pada hati saya supaya bersabar. Hati saya bertambah remuk bila wanita yang berada di sisi awak menggelar saya perempuan yang tak tahu malu kerana cuba merampas awak. Bila dia lihat awak berdiam diri, dia semakin giat menghina saya. Awak, apa dosa saya? Kenapa awak diam ja saat dia mencarik-carik maruah saya?

Lepas tu saya terus ambil bas dan balik ke kampus saya. Airmata saya tak henti-henti mengalir kerana awak. Saya rasa sedih sangat2. Saat tu semua impian yang saya tanamkan bersama-sama awak mula berlegar-legar dalam kotak fikiran saya. Semakin saya tepis, semakin kuat ingatan saya terhadap awak bertandang. Sepanjang perjalanan saya Cuma mampu menangis. Saya dah tak kisah dengan pandangan orang yag berada di sebelah saya. Yang saya tahu, saya sangat2 kecewa dengan awak. Sampai kampus saya terus menuju kat bilik saya. Saya menangis puas2. Roomate saya Eton tak putus2 memberikan semangat kat saya. Saya dah tak boleh fikir time tu. Hati saya sakit sangat. Saya rasa menyesal sebab jatuh cinta. Kalau saya tahu macam ni rasanya putus cinta, saya tak akan terima cinta awak. Apa yang lebih menyakitkan awak tak hubungi saya langsung. Awak memang dah buang saya jauh-jauh dari hidup awak. Akhirnya saya tertidur bertemankan airmata. Esoknya, saya demam teruk. Saya tak mampu nak bangun langsung. Airmata saya pula terlalu murah time tu. Saya cuba kuatkan diri saya untuk teruskan perjuangan saya menuntut ilmu, tapi saya tak mampu. Saya asyik ingatkan awak. Selama seminggu saya demam. Suatu hari saya dapat panggilan telefon dari rumah. Kakak saya suruh saya balik kampung. Rupa-rupanya mama saya sakit kuat. Semangat saya makin lemah. Saya di uji lagi. Dalam hati saya nekad akan lupakan awak dan akan bersemangat belajar kalau mama sembuh dari sakit. Alhamdulillah..mama selamat menjalani pembedahan dan semakin pulih. Akhirnya saya nekad melupakan awak. Peristiwa saya nyaris kehilangan mama menyebabkan saya semakin kuat untuk menempuhi hidup ni. Saya buang segala barang pemberian awak dan tukar nombor telefon saya. Saya benar-benar nak keluar dari bayangan awak. Alhamdulillah.. Saya tempuhi hari2 mendatang dengan cekal walaupun tanpa awak. Saya tak sangka saya mampu menjadi seorang wanita yang setabah ini. Mungkin awak tak akan percaya saya mampu tersenyum, ketawa dan gembira selepas awak remukkan hati saya. Matlamat saya Cuma satu. Saya nak capai impian saya iaitu menggenggam segulung ijazah.



Selepas 5 bulan tanpa khabar, awak tiba-tiba muncul kat asrama saya. Awak cakap awak nak kita jadi macam dulu balik. Awak cakap awak cintakan saya. Awak cakap awak nyesal tinggalkan saya kerana wanita lain. Tapi jawapan saya tetap sama. Saya tak akan terima awak selepas apa yang awak dah lakukan kat saya. Kemudian saya bangun dari kerusi dan terus pergi tanpa menoleh kat awak walaupun berkali-kali awak panggil saya. Saya tak akan percaya lagi dengan kata-kata awak. Sejak hari tu awak selalu hubungi saya. Namun saya tak pernah angkat telefon bila awak telefon saya. Hujung2 minggu awak selalu datang kat kampus saya tapi saya tak pernah keluar untuk jumpa awak. Saya pelik sangat tengok awak. Awak tak jemu ka??? Saya dah berkali-kali cakap yang saya tak akan terima awak kembali, tapi awak tak pernah putus asa. Saya rimas dengan awak. Suatu hari saya nekad nak berhadapan dengan awak. Saya ingat lagi reaksi muka awak saat saya cakap saya bencikan awak sepenuh hati saya dan saya tak akan terima awak kembali dalam hidup saya. Selama ni saya tak pernah cakap saya bencikan awak. Tapi hari tu saya bertekad untuk luahkannya agar awak faham saya memang bencikan awak. Sejak tu awak dah tak ganggu saya lagi. Saya gembira sangat kerana akhirnya awak sedar saya memang bencikan awak.

Suatu hari mama telefon saya dari kampung. Mama cakap ada orang merisik saya. Saya tanya pendapat mama. Mama cakap mama memang tertarik dengan lelaki yang mahukan saya menjadi suri hidupnya. Saya Cuma terdiam. Akhirnya saya minta masa tiga hari untuk memberi jawapan kepada mama. Selepas istikharah dan memohon petunjuk dari Allah saya nekad menelefon mama. Saya serahkan masa depan saya di tangan mama. Saya terima apa sahaja keputusan mama. Genap sebulan, mama cakap saya perlu balik ke kampung kerana pihak lelaki akan menghantar rombongan meminang ke rumah saya. Saya tak tahu apa perasaan saya. Yang pasti saya nekad untuk menjadi isteri yang menyenangkan bakal suami saya. Saya agak gementar kerana saya tak pernah melihat bakal tunang saya. Apabila jari saya disarungkan cincin yang bertatahkan permata, saya mula rasa sebak. Saya sudah sah menjadi tunangan orang dalam usia 21 tahun. Wanita yang menyarungkan cincin ke jari saya tak putus2 mencium pipi saya. Dia membahasakan dirinya umi kepada saya. Melalui mama, tahulah saya bahawa umi merupakan ibu kepada tunang saya. Saya tercari-cari lelaki yang menjadi tunangan saya, namun saya hampa kerana dia tidak hadir pada hari tersebut kerana ada urusan. Tapi mama ada mengatakan gambar tunang saya ada di dalam laci bilik saya. Mama menetapkan dua tahun sebagai tempoh pertunangan kami kerana mama mahu saya tamat belajar sebelum mendirikan rumah tangga. Lagipun, kata mama tunang saya masih lagi belajar. Saya hanya mengangguk taktala mendengar perancangan mama.

Tetapi, selepas empat bulan pertunangan saya mama menggesa saya untuk berkahwin. Kata mama, sebelum mama pergi mengerjakan haji, mama ingin melihat saya mendirikan rumah tangga. Mama memang pandai melembutkan hati saya. Seperti biasa saya serahkan semua keputusan di tangan mama. Mama lah orang yang paling sibuk waktu tu. Segala persiapan saya serahkan pada mama.. Seminggu sebelum majlis perkahwinan saya, saya pulang ke kampung. Tapi, waktu saya sampai di halaman rumah saya nampak kereta awak berada di depan tangga rumah saya. Saya panik sangat. Saya takut awak merosakkan majlis perkahwinan saya. Bila saya masuk ke dalam rumah saya lihat mama berbual mesra dengan awak. Saat mama cakap awak adalah bakal suami saya, saya terus lari keluar rumah. Saya menangis kat tepi pokok jambu air rumah saya. Saya menyesal sebab tak teliti semasa mama suarakan hasratnya untuk menerima pinangan awak.Saya menangis sepuas-puasnya. Kemudian saya lap airmata saya bila saya sedar awak duduk di sebelah saya. Saya minta awak batalkan perkahwinan kita, tapi awak cakap awak terlalu sayangkan saya. Sampai hati awak. Awak gunakan mama untuk melembutkan hati saya. Memang...Mama terlalu gembira dengan perkahwinan saya. Saya tak sampai hati nak hancurkan kegembiraan mama. Saya terpaksa akur dengan takdir yang menimpa saya.

Menjelang hari perkahwinn kita, saya masih seperti dulu. Saya tak dapat terima awak. Saya terpaksa kerana saya sayangkan mama. Saat awak melafazkan akad, airmata saya mula bergenang. Bila saya sah menjadi isteri awak, airmata saya gugur satu persatu dan semakin lama semakin lebat. Ini bukan airmata bahagia tapi ini airmata duka. Saya semakin takut untuk memikirkan hari2 yang bakal mendatang. Saya takut.. kemudian awak masuk ke dalam kamar saya sewaktu upacara pembatalan air sembahyang. Teguran mama membuatkan saya sedar dari lamunan saya. Saya salam tangan awak, saya cium tangan awak. Lepas tu, awak kucup dahi saya. Belum sempat saya tundukkan wajah saya awak lap air mata saya yang masih bersisa di pipi saya. Saya Cuma terdiam walaupun hati saya memberontak. Kehadiran mama dan kawan2 saya dalam kamar tu menyebabkan saya tak mampu bersuara. Saya Cuma ikut segala arahan-arahan mereka sewaktu bergambar. Saya dapat rasakan betapa palsunya senyuman saya ketika itu. Saya geram sangat bila awak peluk saya,saya marah sangat bila awak sentuh saya dan saya benci sangat bila awak ketawa mendengar usikan kawan2 saya.


Malam tu lepas habis solat isyak berjemaah di ruang tamu, saya termenung di dapur. Saya tengok awak rancak berbual dengan abang2 saya. Time tu fikiran saya kosong sangat2. Saya alihkan pandangan saya pada peti televisyen apabila saya sedar awak curi-curi memandang wajah saya. Saya betulkan tudung yang melekap di atas kepala saya. Tepat pukul 11 malam, mama datang ke dapur. Semua orang nampak mengantuk dan mula masuk ke bilik masing2. Mama pesan pada saya yang awak minta saya bawakan air kosong kat awak. Saya tuangkan air dan bawa ke ruang hadapan, tapi awak tak ada di sana. Bila saya tanyakan pada mama, rupa-rupanya awak tunggu saya di dalam bilik. Saya melangkah ke dalam bilik dengan hati yang resah. Apabila saya masuk ke dalam bilik, awak suruh saya berwudhuk sebab awak nak kita sama2 mendirikan solat syukur. Saya akur dengan perintah awak. Malam tu saya solat berimamkan awak. Akhir sekali awak berpaling mengadap saya. Saya salam tangan awak dan cium tangan awak. Belum sempat saya bangun awak cium ubun2 saya. Saya terdiam tanpa suara.

Saya perasan awak asyik perhatikan saya sewaktu saya membuka telekung saya. Saya faham maksud pandangan mata awak. Awak hampiri saya. Awak belai rambut saya. Mata awak tak berkelip memandang saya. Awak peluk pinggang saya. Tiba-tiba saya tepis tangan awak. Kemudian airmata saya mula gugur satu persatu. Saya mula luahkan segala yang terpendam dalam hati saya kat awak. Sesungguhnya, saya tak dapat terima awak dalam hidup saya sebab saya bencikan awak. Saya perlukan masa untuk redha dengan takdir yang menimpa saya. Lepas awak dengar penjelasan saya, awak pimpin saya ke katil. Awak selimutkan saya dan suruh saya tidur. Awak, saya sedar yang malaikat akan melaknat saya sehingga ke subuh kerana saya menafikan hak awak. Saya benar2 rasa bersalah, namun apabila memikirkan awak gunakan cara yang salah untuk memiliki saya perasaan bersalah saya hilang macam tu jer. Saya biarkan saja awak tidur kat atas sofa di malam pertama kita. Esoknya, awak kejutkan saya untuk solat subuh berjemaah. Selepas memberi salam, awak toleh belakang dan mula berbicara dengan saya. Saya ingat lagi kata2 awak. Awak cakap awak tak akan paksa saya dan awak nak saya jaga diri saya baik2 kerana saya sudah menjadi isteri awak. Awak juga suruh saya belajar rajin2 sebab saya masih ada dua tahun sebelum menamatkan pengajian saya. Sedangkan awak sudah berada di tahun akhir. Awak juga minta saya cuba menerima awak dan belajar menyayangi awak. Saya Cuma mengiyakan segala kata2 awak. Dalam hati saya, saya tak sabar2 untuk pulang ke kampus dan bebas dari awak. Saya yakin jarak universiti kita yang jauh akan memberi saya banyak ruang untuk berjauhan dengan awak.

Selama seminggu saya biarkan awak tidur kat atas sofa tu. Saya sendiri tak faham napa saya marah sangat kat awak sampai saya perlakukan awak macam tu. Saya minta maaf awak. Saya ingat lagi, Lepas je tamat majlis perkahwinan di sebelah pihak awak iaitu kat terengganu awak cuba macam2 cara untuk pikat saya. Saya ingat lagi kenangan hari terakhir saya kat terengganu bersama-sama awak sebelum awak hantar saya pulang ke kampus.Awak tahu saya sukakan laut. Jadi awak bawa saya jalan2 kat laut dan kat sekitar terengganu. Buat pertama kalinya sepanjang dua minggu kita sah menjadi suami isteri, bibir saya mengukirkan senyuman yang tidak lagi dibayangi dengan kepura-puraan. Saya benar2 enjoy bersiar-siar dengan awak dari pagi hingga ke petang. Saya seolah-olah lupa perasaan marah saya kat awak. Saya perasan jugak kadang-kadang awak cuba menggenggam tangan saya dan berjalan rapat-rapat dengan saya. Saya tak tahu apa niat awak, tapi yang pasti waktu tu saya mula menyenangi awak. Saya sendiri pelik time tu, ke mana hilangnya rasa marah saya yang membuak-buak sebelum ni kat awak? Lupakah saya pada kebisuan awak taktala maruah dan harga diri saya di carik2 di hadapan awak suatu ketika dulu? Ntah la awak. Apa yang pasti, saya dah mula menyenangi awak.

Sepanjang perjalanan pulang ke kampus, saya Cuma tidur ja. Saya letih sangat sebab seharian saya merayau sekitar terengganu. Bila dah boring tidur, saya curi2 pandang wajah awak. Saya tengok awak rileks ja bawak kereta. Saya pelik sangat, awak tak penat ka? Saya tengok kadang2 awak menyanyikan lagu yang kedengaran di corong radio, kadang2 jari2 awak mengetuk-ngetuk stereng kereta mengikut rentak lagu dan kemudiannya awak tersenyum hingga terserlah lesung pipit di pipi kanan awak. Saya perhatikan wajah awak dengan penuh keasyikan sehingga saya tak sedar awak memberhentikan kereta kat tempat rehat dan awak pula memerhatikan saya kembali. Tiba2 saya kembali ke alam nyata apabila telefon bimbit saya berdering. Terkejut saya bila saya sedar rupa-rupanya aktiviti saya mencuri-curi pandang wajah awak sudah terbongkar. Waktu tu saya rasa mcm nak jer sorokkan muka saya dalam handbag sebab saya malu sangat2. Untuk cover malu, saya tundukkan wajah saya dan pura2 membetulkan ikatan tali kasut saya. Jantung saya pula rasa macam nk terkeluar time tu sebab saya rasa berdebar sangat. Tiba2 awak pegang tangan saya. Kemudian awak sandarkan badan awak kat tempat duduk awak dan awak pejamkan mata. Awak... Saya takut sangat. Napa awak pegang tangan saya? Dh la kita dua orang ja dalam kereta ni. Bila saya nak bukak mulut untuk mempertikaikan tindakan awak, saya tengok awak dh lena dengan nyenyaknya. Saya tak kisah kalau awak nak lena sebab saya tahu awak penat memandu, tapi napa awak masih menggenggam tangan saya????? Akhirnya saya mengalah dan biarkan awak terus menggenggam tangan saya. Dalam samar2 tu saya nampak bibir awak mengukirkan senyuman yang paling manis pernah saya lihat sepanjang saya mengenali awak.

Esoknya, saya pura2 tertidur sewaktu kereta awak membelok ke arah asrama saya. Semalaman saya berfikir tentang hubungan kita ni. Semalam juga saya bertekad untuk menerima awak dengan seadanya dan membina hubungan ini semula. Awak, sesungguhnya saya mula redha akan takdir yang Allah tuliskan untuk saya. Saya redha menerime awak sebagai suami yang akan membimbing saya untuk mencapai kehidupan yang bahagia di dunia dan akhirat. Namun saya tak tahu macam mana untuk mengkhabarkan keputusan saya ni kat awak sebab saya malu sangat. Jadi saya pura2 tidur untuk melindungi isi hati saya. Tapi awak, saya tak sangka kepura-puraan saya mencetuskan salah faham di pihak awak. Saya ingat lagi kehangatan tangan awak sewaktu menggenggam erat tangan saya semasa cuba mengejutkan saya dari tidur. Kemudian awak bisikkan kt telinga saya betapa awak sayangkan saya serta tak lupa mendoakan pada Allah agar membuka hati saya untuk menerima awak. Setiap bisikan yang awak lafazkan masih saya ingat sampai sekarang. Ya Allah, sejujurnya saya juga sayangkan awak!!

Hari2 mendatang saya lalui dengan sepi kat kampus ni. Semua benda yang saya lakukan serba tak kena. Saya rindukan awak. Awak tahu tak, bila hati saya digamit rasa rindu pada awak, Cuma pada Allah tempat saya mengadu. Saya benar2 sepi tanpa awak. Selepas sebulan tanpa khabar berita, suatu hari semasa pulang dari kuliah saya nampak kereta awak kat depan asrama saya. Saya terus menuju kat kereta awak. Masyaallah, saya terkejut sangat tengok awak. Muka awak pucat, cengkung dan saya nampak ada kesan titisan air mata kat pipi awak. Waktu tu hati saya mula diterpa pelbagai persoalan. Apa yang berlaku kt suami saya? Bila awak lihat saya, awak terus suruh saya masuk bilik dan kemas barang2 saya sebab awak cakap kita kena pulang ke kampung awak sekarang juga. Rupa-rupanya umi kemalangan dan berada dalam keadaan yang kronik. Patutlah awak nampak serabut. Sepanjang perjalanan pulang, awak langsung tak pandang atau berbual-bual dengan saya. Awak, saya rindukan suara awak, saya rindukan senyuman awak dan saya rindukan semuanya tentang awak. Tapi saya Cuma mampu jeritkan dalam hati saya ja sebab saya sedar tu bukan waktu yang sesuai untuk saya luahkan isi hati saya.

Sampai kt hospital doktor cakap umi berada dalam keadaan koma dan genting. Saya nampak kolam air mata awak nyaris pecah namun saya tahu awak tahan airmata awak dari gugur. Waktu tu saya dah tak mampu untuk pura2 kuat lagi sebab saya sayangkan umi. Selama sebulan kt kampus selepas perkahwinan kita, hanya umi yang selalu menjadi tempat untuk saya melepaskan rasa rindu saya kt awak. Hampir dua jam awak duduk di tepi katil umi tanpa berkelip memandang wajah umi. Awak, time tu saya bimbang sangat kat awak. Saya takut awak pulak jatuh sakit. Saya tak nak sebarang perkara buruk jadi kat awak. Last sekali saya bertekad untuk ajak awak pulang dan rehat. Saya tahu awak penat dan letih. Sampai kt rumah saya terus mandi dan bersihkan diri. Kemudian saya buatkan bubur nasi untuk awak. Saya gembira sangat bila saya tengok awak kembali bersemangat dan berselera menikmati bubur nasi tu. Lepas saya kemaskan semuanya, saya ingat nk berehat dalam bilik tetamu. Tapi sewaktu melintasi bilik awak, saya dengar suara awak menangis.Saya beranikan diri saya untuk masuk ke dalam bilik awak. Benar telahan saya, awak menangis kt penjuru katil awak sambil memegang gambar umi. Saya hampiri awak dan berdiri betul2 kt depan awak.

Saya nk tegur awak, tapi saya takut. Jadi saya Cuma berdiri kat depan awak sambil perhatikan awak. Tiba2 awak berdiri betul2 bertentangan dengan saya dan memeluk saya. Awak nangis semahu-mahunya kat bahu saya. Habis basah baju saya dengan airmata awak, tapi saya tak kisah sebab saya sayangkan awak. Semakin lama esakan awak semakin berkurangan dan akhirnya terhenti macam tu jer. Perlahan-lahan awak palingkan muka awak menghadap saya. Awak tenung wajah saya. saya faham maksud renungan mata awak, lantas saya bukakan ikatan tudung saya. Saya eratkan pelukan kita dan kemudian saya bisikkan kt awak saya sayangkan awak. Atas nama Allah, malam tu saya serahkan diri saya kat awak dan saya relakan diri awak mengambil hak awak yang penah saya nafikan semasa awal perkahwinan dulu.

Esoknya dan hari2 yang seterusnya saya mula menjalani kehidupan yang sempurna sebagai isteri awak. Selama dua minggu kita kt rumah awak, saya bahagia sangat. Umi pula menunjukkan perubahan yang memberangsangkan. Masuk minggu ketiga saya terpaksa pulang ke kampus sebab ada peperiksaan. Sebelum pulang saya sempat menjenguk keadaan umi. Part yang paling sedih ialah semasa mengucapkan selamat tinggal kt awak. Saya tak tahu napa saya berat sangat hati nak tinggalkan awak. Kalo tak silap saya, hampir habis sebungkus tisu yang saya gunakan untuk mengelap airmata saya. Sebelum keluar dari rumah saya peluk awak erat2. Saya lekapkan telinga saya kat dada awak. Saya nak dengar bunyi degupan jantung awak puas2 sebab lepas ni saya tak dapat nak dengar dh. Kemudian saya bisikkan kat telinga awak ayat yang ntah ke berapa kali saya bisikkan sepanjang dua minggu tersebut, saya sayangkan awak!!!! Saya tak akan lupa kata2 awak waktu tu. Awak cakap saya ialah Ainul Mardhiah yang awak kasihi dan akan terus awak kasihi selagi awak bernafas. Awak genggam kedua-dua belah tangan saya dan awak kucup tanpa henti. Awak, saya benar2 sayangkan awak!!!!

Selepas dua minggu, awak kembali ke kampus awak untuk menyelesaikan segala urusan. Awak dah habis belajar. Awak janji nak sewa rumah berdekatan kampus saya agar kita dapat tinggal bersama. Namun, masuk minggu ketiga awak batalkan janji awak atas alasan awak dapat offer kerja yang baik dekat kampus awak. Dalam kesedihan saya tetap terima keputusan awak sebab saya memikirkan tentang masa depan kita. Saya tidak bimbang tinggal berjauhan dengan awak kerana awak akan datang ke kampus saya setiap minggu untuk menghabiskan masa bersama-sama saya. Tapi awak, lepas bulan ketujuh awak tak lagi macam dulu. Awak seolah-olah menjauhkan diri dari saya. Awak tak jawab panggilan telefon saya dan awak tak balas email2 saya. Waktu tu saya takut sangat. Saya takut andai awak curang lagi. Setiap kali lepas solat saya tak putus2 berdoa agar Allah membantu saya mempertahankan rumah tangga saya. Awak...!!!! Ketakutan saya menjadi kenyataan bila saya terserempak awak sedang bermesra dengan teman wanita awak yang dahulu kat sebuah restoran. Saya tak sangka awak mempermainkan saya untuk kali kedua. Hampir rebah saya time tu waktu saya lihat awak kt situ. Nasib baik kawan saya Eton sempat memaut pinggang saya. Kalau tak, saya mungkin rebah ke lantai restoran tu.

Bila awak tengok saya kat situ, muka awak pucat lesi. Mungkin awak tak sangka saya akan menjejakkan kaki ke restoran yang menghidangkan masakan negeri sembilan kerana awak tahu saya memang tak serasi dengan masakan tersebut. Namun, petang tu tekak saya tiba2 nak rasa masakan minang. Awak tahu tak betapa susahnya Saya tahan airmata saya dari gugur time tu. Perlahan-lahan saya hampiri awak. Saya salam dan kucup tangan awak. Awak nampak marah dengan tindakan saya. Awak cepat2 tarik tangan awak dari genggaman tangan saya.Awak, Salahkah tindakan saya menyalami suami saya sendiri? Napa awak buat kt saya macam ni??? Tak cukup dengan tu awak marah saya keluar dari kampus kt depan Eton dan teman wanita awak. Saya lihat teman wanita awak mengukirkan senyuman kemenangan dan apabila dia sedar saya memerhatikannya, dia cepat2 memeluk lengan awak. Awak..!!! kenapa awak lukakan saya sampai macam tu sekali. Akhirnya saya lari keluar dari restoran tu. Hati saya benar2 terguris. Inikah suami yang pernah menjanjikan masa depan yang indah dan harapan yang tinggi melangit kat saya suatu masa dahulu? Inikah suami yang suatu masa dahulu pernah membisikkan kata2 cinta kt saya?

Sampai kat bilik saya rebahkan badan saya kat atas katil. Kali ni saya benar2 terluka dengan tindakan saya. Waktu tu pelbagai persoalan mula menerjah ke dalam fikiran saya. Napa awak kahwin dengan saya kalau awak masih cintakan dia? Apa salah saya? Tak cukup lagi ka cinta yang saya curahkan untuk awak? Akhirnya saya tertidur bertemankan airmata dan persoalan2 yang menyesakkan nafas saya. Esoknya, saya terpaksa ponteng kuliah sebab saya benar2 tak mampu nak bangun atau menggerakkan sebarang anggota tubuh saya. Saya Cuma mampu menangis, menangis dan menangis time tu. Walaupun saya rasa kosong dan tertekan dalam menjalani hidup ni, saya tetap kuatkan semangat untuk pergi kuliah. Saya rasa hari2 yang saya lalui cam lambat sangat berjalan. Waktu tu saya bukan sedang mengejar cita2 saya untuk menggenggam segulung ijazah, sebaliknya saya sedang bertahan untuk mencapai cita2 saya. Awak, saya sendiri
tak tahu sampai bila saya mampu bertahan..!!!!

Awak benar2 dh buang saya time tu. Buktinya dah sebulan awak tak hubungi saya. Awak menghilang tanpa khabar berita. Jiwa saya makin menderita kerana perbuatan awak. Tekanan yang saya hadapi menyebabkan saya semakin murung dan menjadi pendiam. Namun, selera makan saya tidak pula hilang. Saya sendiri pelik dengan keadaan diri saya. Suatu hari saya pengsan sewaktu mengikuti aktiviti berkayak. Apabila saya sedar dari pengsan, saya menangis semahu-mahunya apabila doctor mengesahkan saya hamil hampir empat bulan. Saya sendiri hairan bagaimana saya sendiri tak sedar saya sedang hamil ketika itu. Saya tenggelam punca. Segala-galanya nampak kelam pada pandangan saya. Kenapa benih awak wujud dalam kantung rahim saya taktala hati awak sudah berpaling dari saya? Bagaimana harus saya jalani kehidupan ni tanpa awak?

Semasa keluar dari klinik, saya terserempak dengan teman wanita awak. Apabila dia melihat saya, dia cepat2 menuju kat arah saya. Sesungguhnya, saya masih lemah dan terkejut dengan berita kehamilan saya. Saya benar2 lemah time tu. Tanpa rasa bersalah dia minta saya tinggalkan awak. Saya Cuma terdiam sebab saya sendiri buntu. Melihatkan kebisuan saya, dia menerkam ke arah saya dan menarik-narik tudung saya. Saya cuba pertahankan diri saya dengan bantuan Eton. Eton benar2 naik angin apabila melihat air mata saya tak henti2 mengalir. Dengan sekuat tenaga Eton tolak teman wanita awak agar menjauhi saya. Teman wanita awak benar2 berang. Dia tolak Eton sampai terperosok kt tepi tiang. Waktu tu saya takut sangat awak.. Teman wanita awak berjalan menghampiri saya. Saya tak mampu lari atau buat apa2 sebab saya benar2 lemah. Ntah macam mana, tiba2 saya dapat satu semangat untuk pegang perut saya kuat2 sebab saya takut dia akan menyebabkan kecederaan pada kandungan saya. Malangnya, dalam kerakusan melangkah dia tergelincir dan jatuh di hadapan saya. Saya nak tolong dia bangun tapi niat saya terhalang apabila Eton menarik tangan saya untuk cepat2 pergi dari situ. Dari kejauhan saya dengar suara dia memekik2 sambil memarahi saya.

Sewaktu kat dalam kereta, hati saya tertanam satu harapan dan kekuatan untuk saya meneruskan kehidupan. Saya usap perut saya perlahan-lahan dan tiba2 saya rasai satu semangat yang tak pernah saya rasai sebelum ini.Dalam diam naluri saya mengatakan saya sedang mengandungkan bayi lelaki. Saya tak tahu mengapa, tetapi tiba2 nama ’ammar mustaqeem’ terdetik di hati saya. Awak, walaupun cinta awak dah mati untuk saya, tetapi cinta saya kat awak semakin bercambah. Ya Allah,terima kasih atas kurniaan-Mu ini..Saya tak tahu nak khabarkan berita ni kat awak atau tak. Bahagiakah awak kalau awak tahu saya sedang mengandungkan zuriat awak waktu tu?

Keesokan harinya awak datang ke asrama saya. Awak, rindunya saya kat awak.. Saya bertekad nak kongsi berita kehamilan saya kat awak. Namun, sebaik sahaja saya hampiri awak, awak tampar pipi saya sekuat hati awak. Tak cukup dengan tu, awak marah saya dan awak hamburkan kata2 kesat kat saya. Bila saya tanya napa awak marah sangat kat saya, awak cakap saya serang teman wanita awak kat klinik sampai kakinya terseliuh. Awak, semua tu fitnah..! Tangisan saya semakin menjadi-jadi tapi airmata saya tak mendatangkan kesan langsung kat awak. Awak, adakah awak lelaki yang sama yang pernah saya kenali dulu? Adakah awak lelaki yang beragama, lemah-lembut dan penyayang yang pernah saya cintai dulu? Bila saya cuba bersuara awak tolak saya sampai saya jatuh terduduk kat tepi pokok. Kemudian awak masuk dalam kereta dan pergi macam tu sahaja. Saya Cuma mampu menangis. Masyaallah, saya terkejut sangat time tu bila saya sedar ada banyak darah kat kain saya. Perut saya sakit sangat sampai saya tak mampu berdiri. Saya capai telefon saya dan saya suruh Eton datang kat saya. Awak, waktu tu saya takut sangat kalau saya kehilangan ’aqeem’ saya. Saya tak putus2 berdoa moga ’aqeem’ saya masih kekal dalam kantung rahim saya. –Aduhai ’aqeem’ mama yang kuat, eratkanlah pegangan ’aqeem’ di dalam rahim mama. Jangan tinggalkan mama keseorangan menempuh hari2 mendatang. Kuatkanlah semangatmu wahai anak mama. Mama sayang sangat kt ’aqeem’- Akhirnya pandangan mata saya semakin kelam dan kelam.

Apabila saya sedar, saya sedang terbaring di atas katil hospital. Saya cepat2 memegang perut saya dan hati saya berbunga riang apabila saya rasakan ’aqeem’ saya masih di dalam rahim saya. Tapi, perkhabaran dari doktor benar2 menyesakkan nafas saya. Rahim saya luka teruk akibat tolakan awak manakala tulang pinggul saya pula retak. Andai saya teruskan kandungan ini, nyawa saya mungkin dalam bahaya. Saya pandang wajah Eton dan doktor silih berganti. Kemudian saya usap perut saya. Awak, waktu tu saya temui sebuah jawapan yang pasti..! Saya sanggup membahayakan nyawa saya demi ’aqeem’. Saya sangat pasti dengan keputusan saya sebab saya rasakan ’aqeem’ seolah-olah sudah sebati dalam diri saya. Buktinya, saya tak alami keguguran dan kata doktor ini merupakan satu keajaiban. Ya Allah, anak yang saya kandung ini seolah-olah mampu mendengar setiap bisikan isi hati saya..

Sejak kejadian tu saya semakin berhati-hati dalam setiap pergerakan saya. Saya juga sentiasa berdoa agar awak tak datang mencari saya di kampus. Saya takut awak mencederakan ’aqeem’ saya. Cukuplah sekali awak nyaris menyebabkan saya kehilangan ’aqeem’ saya. Saya tak nak awak bunuh ’aqeem’ saya..!! Saya Cuma ada ’aqeem’. Umi pula sudah membuang saya dari hidup umi. Entah, saya sendiri tak pasti apa yang awak ceritakan pada umi sehingga umi tidak lagi menerima saya sebagai menantu. Nasib baik saya masih mempunyai keluarga. Hanya kepada mereka tempat untuk saya bergantung harap. Saban hari bibir saya sentisa basah dengan alunan zikrullah dan bacaan ayat2 suci al-quran. Saya nak ’aqeem’ membesar mengikut acuan al-quran. Saya mahukan suasana persekitaran yang terbaik untuk ’aqeem’. Awak, saya dapat rasakan pergerakan kaki dan tangan ’aqeem’ sewaktu saya alunkan ayat2 al-quran. Saya dapat rasakan degupan jantung ’aqeem’ selari dengan degupan jantung saya. Semuanya sama macam degupan jantung awak. Tiap kali saya bersedih, degupan jantung ’aqeem’ akan menjadi laju dan sikunya akan menolak-nolak perut saya. Tolakan ’aqeem’ seolah-olah menyedarkan saya supaya jangan bersedih dalam menempuhi hidup ini.

Awak, sewaktu saya sedang sarat menuggu tarikh saya dijangka bersalin, saya nak sangat berjumpa awak. Saya dah telefon umi dan memohon maaf kat umi kalau2 saya pernah menyakiti hati umi. Walaupun umi seperti tidak menyenangi panggilan telefon dari saya, saya bersyukur sangat sebab saya dapat mohon maaf kat umi. Lepas tu, saya telefon awak sebab saya nk mohon maaf kat awak pulak. Tapi panggilan saya tak berjawab. Hari2 saya telefon, tapi awak tetap tak angkat. Waktu tu saya takut sangat. Andai saya ditakdirkan meninggal waktu melahirkan ’aqeem’, saya tak akan sempat memohon maaf kat awak. Saya tak akan sempat nak bagi tahu awak saya cintakan awak selamanya.

Suatu hari sewaktu berada di dalam library, saya rasakan perut saya memulas-mulas. Ya Allah, masanya sudah sampai untuk ’aqeem’ menjengah ke dunia. Dengan bantuan beberapa rakan, saya dikejarkan ke hospital. Awak, awak kt mana time tu? Saya takut sangat. Jantung saya berdebar-debar. Bibir saya pula tak putus2 mengucapkan kalimah2 suci Allah. Sampai kt hospital saya terus dimasukkan ke dalam bilik bedah sebab kandungan saya songsang. Saya suruh Eton sains borang kebenaran untuk pembedahan saya sebab mama mungkin lambat untuk sampai ke hospital. Sebelum doktor suntik saya dengan ubat pelali saya pesan berkali-kali kt eton supaya menghubungi awak. Eton mengangguk dan perlahan-lahan saya rasakan mata saya mengantuk sangat. Saya pejamkan mata saya namun saya masih dapat mendengar setiap bunyi yang kedengaran dalam bilik bedah tersebut. Akhirnya saya dah tak mampu mendengar apa-apa.

Apabila saya sedar, saya lihat family saya mengelilingi katil saya. Umi dan awak pun ada sekali. Saya perhatikan persekitaran bilik tersebut. Pelbagai wayar bersambung kat tubuh saya. Badan saya rasa lemah sangat. Tiba2 saya teringatkan aqeem. Saya tanya mama kat mana anak lelaki saya. Tapi mama Cuma membisu dan saya perhatikan mama mengalirkan air mata. Saya terus mendesak mama supaya tunjukkan kat mana anak lelaki saya. Tiba2 awak hampiri saya dan menggenggam erat tangan saya. Saya lihat semua orang menangis. Saya pasti sesuatu terjadi kat anak lelaki saya. Telahan saya tepat. Ketika tu saya meraung sepuas-puas hati saya apabila saya tahu aqeem saya meninggal dunia seminggu selepas dilahirkan. Saya pula koma dua minggu kerana tumpah darah dan mengalami komplikasi yang amat teruk. Saya tolak awak jauh2 dari saya. Saya yakin awaklah punca yang menyebabkan saya kehilangan anak lelaki saya. Jika tidak kerana tolakan awak dulu, semua ini pasti tidak akan terjadi. Awak, saya benar2 bencikan awak. Awak dah bunuh satu-satunya penyebab yang memberikan saya harapan untuk terus hidup. Saya menangis dan terus menangis sambil saya tak henti2 menyebut nama aqeem.
Akhirnya saya terlelap apabila jururawat memberikan suntikan penenang kat saya.

Esoknya apabila terjaga dari tidur saya nampak mama sedang tersenyum memandang saya. Perlahan-lahan mama hampiri saya dan kucup pipi saya bertalu-talu. Mama bisikkan kat saya kata2 semangat. Akhirnya saya peluk mama erat2 sambil menghamburkan segala penderitaan saya. Saya sedih sangat kehilangan aqeem saya. Macam mana saya nak teruskan kehidupan saya tanpa aqeem? Kehilangan aqeem menyedarkan saya tentang hubungan kita. Setelah berfikir panjang saya temui satu penyelesaian. Awak, saya tak dapat menjadi isteri awak lagi. Saya tak mampu untuk terus mempertahankan ikatan ini. Saya dah cuba awak, tapi awak yang sia-siakan ikatan kita ni. Hati saya dah mati untuk awak. Rasa sayang saya juga dah mati untuk awak. Walaupun berkali-kali umi memujuk saya, saya tak mampu untuk meneruskan hubungan ni. Awak pula hanya terdiam tanpa kata taktala mendengar kata2 saya. Saya nampak manik2 jernih gugur dari mata awak. Napa awak nk menangis? Awak, saya yang bersama-sama arwah aqeem selama 9 bulan, saya yang rasai tumbesaran arwah aqeem dalam rahim saya. Sedangkan awak tak tahu langsung tentang kewujudan aqeem waktu tu. Akhirnya saya melangkah keluar dari wad tanpa menoleh langsung kat awak.

Sekarang saya Cuma mahu meneruskan cita2 saya. Saya yakin Allah rancangkan sesuatu kesusahan kt saya sekarang ni sebab Allah nk uji keimanan saya. Saya maafkan semua kesalahan awak, tapi saya benar2 tak mampu menyayangi awak kembali. Biarlah masa yang tentukan segala-galanya. Melalui umi, saya dapat tahu awak benar2 menyesal dengan tindakan awak kerana menyakiti saya. Awak semakin berubah, alhamdulillah. Saya pula semakin mempertingkatkan amalan saya sebab saya tahu anak lelaki saya sedang menunggu saya di syurga. Walaupun saya tak pernah berpeluang menyusukan aqeem, namun peluang yang Allah berikan untuk saya merasai keindahan semasa Aqeem membesar di dalam rahim saya merupakan nikmat yang tak mampu saya ungkapkan dengan kata2. Ya Allah, bantulah daku untuk meneruskan kehidupan ini. Pimpinlah daku agar tak terpesong dari landasan islam. Hanya pada-Mu tempat untuk daku sandarkan harapan dan kekuatan bagi meneruskan kehidupan ini. Amin.. TAMAT

p/s: saje nak share.drp iluvislam.com